لَبستُ بالعِفَّةِ ثَوبَ الغِنی                                      وَ صِرتُ اَحسن شامخ الرَّاس

لَستُ الی النَّسناسِ مُستانِساً                                 لکنَّنی آنِسُ بالنّاس

اِذا رَاَیتُ التَّیهَ مِن ذِی الغنی                                 تِهتُ عَلَی التّایه بالیَاس

ما اِن تَفاخرتُ عَلی مُعدَمٍ                                     وَ لا تَضَعضَعتُ لِافلاس

            -------------------------------------------------------------------------------------

از سرورمان علی بن موسی الرضا علیه السلام است:

1- با عفت و پاکی لباس بی نیازی را پوشیدم، و شب هنگام سربلند بودم.

2- با دیوان و نامردمان هم نشین نبودم، اما با مردم انس و الفت گرفتم.

3- هنگامی که پریشان خاطریِ صاحب ثروت را دیدم، از کسی که به حال غبطه می خورد نومید شدم.

4- به چیزی که نابود شدنی ست، افتخار نمی کنم؛ و برای ورشکستگی- که نهایت هر ثروتی ست- خود را حقیر نمی کنم.