لَبستُ بالعِفَّةِ ثَوبَ الغِنی وَ صِرتُ اَحسن شامخ الرَّاس
لَستُ الی النَّسناسِ مُستانِساً لکنَّنی آنِسُ بالنّاس
اِذا رَاَیتُ التَّیهَ مِن ذِی الغنی تِهتُ عَلَی التّایه بالیَاس
ما اِن تَفاخرتُ عَلی مُعدَمٍ وَ لا تَضَعضَعتُ لِافلاس
-------------------------------------------------------------------------------------
از سرورمان علی بن موسی الرضا علیه السلام است:
1- با عفت و پاکی لباس بی نیازی را پوشیدم، و شب هنگام سربلند بودم.
2- با دیوان و نامردمان هم نشین نبودم، اما با مردم انس و الفت گرفتم.
3- هنگامی که پریشان خاطریِ صاحب ثروت را دیدم، از کسی که به حال غبطه می خورد نومید شدم.
4- به چیزی که نابود شدنی ست، افتخار نمی کنم؛ و برای ورشکستگی- که نهایت هر ثروتی ست- خود را حقیر نمی کنم.
تقديم به مهسا جان